Płatny urlop wypoczynkowy
Zgodnie z polskim prawem pracy, pracownikowi przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu. W pierwszym roku pracy pracownik uzyskuje prawo do urlopu z upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 przysługującego mu urlopu rocznego. Długość urlopu zależy od stażu pracy:
1) 20 dni corocznego urlopu dla pracowników ze stażem pracy krótszym niż 10 lat,
2) 26 dni corocznego urlopu dla pracowników z co najmniej 10-letnim stażem pracy.
Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu. Jeżeli umowa o pracę wygaśnie przed nabyciem przez pracownika prawa do corocznego urlopu, pracownik może skorzystać z urlopu wypoczynkowego proporcjonalnego do długości zatrudnienia. Jeśli pracownik skorzystał już z corocznego urlopu w stopniu przekraczającym czas zatrudnienia przez dotychczasowego pracodawcę, pracownikowi temu przysługuje prawo do urlopu zagwarantowanego przez nowego pracodawcę w czasie proporcjonalnie krótszym. Pracownikowi, który w pełni wykorzystał przysługujący mu urlop wypoczynkowy w momencie rozwiązania umowy o pracę, nie przysługuje prawo do dodatkowego urlopu u nowego pracodawcy w ciągu tego samego roku. Jeśli pracownik nie ma możliwości skorzystania z urlopu z powodu rozwiązania stosunku pracy, przysługuje mu rekompensata za niewykorzystany urlop w kwocie proporcjonalnej do liczby niewykorzystanych dni urlopu. Wysokość rekompensaty obliczana w oparciu o stawkę wynagrodzenia danego pracownika.
Ustawa z dnia 19 czerwca 2020 r., znana też jako „Tarcza antykryzysowa 4.0”, zgodnie z art. 15gc, zezwala pracodawcom na przyznanie pracownikom 30 dni corocznego urlopu w związku z Covid 19. Termin rozpoczęcia urlopu zależy od uznania pracodawcy, niezależnie od wyrażenia zgody przez pracownika.
Źródło: Art. 152-154, 1551 i 171 Kodeksu pracy z 1974 r.
Wynagrodzenia za dni wolne od pracy
W/g ustawy o dniach wolnych od pracy pracownikowi przysługują odpłatne dni wolne w niedziele i święta. Ustawa wyszczególnia 13 dni wolnych od pracy: 1 stycznia, 6 stycznia, pierwszy dzień Wielkiej Nocy, drugi dzień Wielkiej Nocy, 1 maja, 3 maja, pierwszy dzień Zielonych Świątek, dzień Bożego Ciała, 15 sierpnia, 1 listopada, 11 listopada, 25 grudnia i 26 grudnia.
Źródło: Art. 151.9 Kodeksu pracy z 1974 r., Art. 1 Ustawy o dniach wolnych od pracy z 1951 r.
Odpoczynek tygodniowy
Ustawa Kodeks pracy przewiduje odpoczynek dobowy i tygodniowy. Pracownikowi przysługuje 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego oraz co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdym tygodniu pracy. Tygodniowy nieprzerwany odpoczynek powinien przypadać, co do zasady, w niedzielę i przysługiwać wszystkim pracownikom. Niedziela obejmuje 24 kolejne godziny, poczynając od godziny 6.00 rano, chyba że u danego pracodawcy została ustalona inna godzina. W przypadku pracy w ruchy ciągłym (a także pracy zmianowej oraz pracy w tzw. systemie weekendowym) tygodniowy nieprzerwany odpoczynek może przypadać w innym dniu niż niedziela.
Źródło: Art. 132-134 Kodeksu pracy z 1974 r.
