Praca i urlop
Kodeks Pracy – Dział Siódmy – Urlopy pracownicze
Urlopy wypoczynkowe
Według Kodeksu Pracy, każdemu pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu. Pracownik nie może zrzec się urlopu – może jednak skumulować go i wykorzystać w następnym roku kalendarzowym.
Wymiar płatnego urlopu wynosi odpowiednio:
20 dni – jeśli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat
26 dni – jeśli pracownik jest zatrudniony dłużej niż 10 lat
Jeśli pracownik nie jest zatrudniony na pełen etat, ustanawia się dla niego urlop proporcjonalnie do wymiaru czasu jego pracy.
Przesunięcie urlopu
Pracodawca zobowiązany jest udzielić pracownikowi niewykorzystanej części urlopu w terminie późniejszym w wypadku, gdy:
- Pracownik jest czasowo niezdolny do pracy z powodu choroby lub rozchoruje się w trakcie urlopu
- Pracownik przechodzi szkolenie wojskowe nie dłuższe niż 3 miesiące
- Pracownik przebywa na urlopie macierzyńskim
Urlop na żądanie
Pracodawca ma obowiązek na prośbę pracownika udzielić mu do 4 dni urlopu na żądanie w ciągu roku. Pracownik ma obowiązek zgłosić żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęciu urlopu. Urlop ten może wynosić od 1 do 4 dni. Istnieje możliwość jego podzielenia.
Urlop niewykorzystany
Niewykorzystany urlop należy wykorzystać najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego (do końca marca).
W przypadku, kiedy pracownik ma niewykorzystany urlop w momencie rozwiązania lub wygaśnięcia umowy o pracę należy mu się ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane dni urlopowe.
Urlop bezpłatny
Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu bezpłatnego urlopu. W sytuacji tej pracownik nadal jest zatrudniony, jednak nie dostaje wynagrodzenia za dni urlopowe.
W przypadku, kiedy pracodawca zleca pracownikowi wykonanie pracy dla innego pracodawcy i w czasie tym udziela mu bezpłatnego urlopu, okres urlopowy jest wliczany do ogólnego okresu pracy.