Praca i Niezdolność do Pracy

This page was last updated on: 2023-12-26

Płatne zwonienie od pracy w związku z chorobą

Zgodnie z Kodeksem pracy, pracownik ma prawo do 33 dni urlopu w danym roku kalendarzowym w przypadku choroby i niezdolności do pracy. Pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, pod warunkiem, iż niezdolność do pracy trwa łącznie nie dłużej niż 33 dni w roku kalendarzowym.

W czasie zwolnienia lekarskiego, pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia. Jeśli niezdolność do pracy przekracza 33 dni w roku kalendarzowym, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy z ubezpieczenia społecznego. Zasiłek chorobowy przysługuje pracownikowi przez okres trwania niezdolności do pracy nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Jeśli po wyczerpaniu zasiłku chorobowego pracownik jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy, pracownikowi przysługuje zasiłek rehabilitacyjny. Wysokość świadczeń chorobowych wynosi 80% średnich zarobków ubezpieczonego pracownika (70% w przypadku hospitalizacji, chyba że chodzi o pracownika w wieku ponad 50 lat) w okresie 12 miesięcy przed wystąpieniem niezdolności do pracy. Wysokość świadczenia wynosi 100% zarobków, jeśli początek niezdolności do pracy miał miejsce w okresie ciąży lub niezdolność była wynikiem wypadku podczas dojazdu do lub z pracy. Zasiłek chorobowy podczas pierwszych 33 dni wypłacany jest przez pracodawcę w całości.

W niedawnym orzeczeniu sądu podtrzymano stanowisko, że pracownik, który nie przestrzega warunków zwolnienia lekarskiego (wykonuje płatną pracę w okresie niezdolności do pracy lub wykorzystuje zwolnienie lekarskie w sposób niezgodny z jego celem), utraci świadczenie chorobowe za cały okres niezdolności do p racy.

Źródło: Art. 92 Kodeksu pracy; Art. 4-17 Ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dn. 25 czerwca 1999 r.; https://www.zus.pl/swiadczenia/zasilki/zasilek-chorobowy/z-ubezpieczenia-chorobowego/wysokosc 

Świadczenia zdrowotne

Świadczenia zdrowotne przysługują wszystkim pracownikom podlegającym ubezpieczeniu społecznemu. Ponadto, pracownicy podlegają okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega dodatkowym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. Świadczenia zdrowotne są finansowane przez Narodowy Funduszu Zdrowia i obejmują opiekę ogólna, specjalistyczną i dentystyczną, hospitalizację, opiekę ambulatoryjną, transport medyczny oraz refundację podstawowych leków. Pracownicy objęci ubezpieczeniem społecznym mogą korzystać ze świadczeń zdrowotnych bez ograniczeń, tj. przez cały okres ubezpieczenia (zatrudnienia). Po ustaniu zatrudnienia, byli-pracownicy mają prawo do korzystania ze świadczeń zdrowotnych przez okres 30 dni.

Źródło: Art. 229 Kodeksu pracy, Profil Polski w 2018 r. opracowany przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Zabezpieczenia Społecznego ISSA

Gwarancja zatrudnienia w czasie choroby

Gdy tylko pracownik będzie nieobecny w pracy, ma on dwa niezależne od siebie obowiązki:

  • powiadomić pracodawcę o przyczynie nieobecności oraz jej oczekiwanym okresie (co należy zrobić niezwłocznie, nie później, niż w drugim dniu nieobecności w pracy).
  • usprawiedliwić nieobecność przedstawiając pracodawcy zaświadczenie lekarskie (obowiązek ten jest obecnie automatycznie spełniany poprzez automatyczne dostarczenie elektronicznego zaświadczenia e-ZLA). 

W okresie nieobecności pracownika w pracy w związku z chorobą (182 dni w przypadku niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem w drodze do lub z pracy, 270 dni w przypadku niezdolności do pracy spowodowanej chorobą w trakcie ciąży, lub 33 dni w pozostałych przypadkach), pracodawca nie może rozwiązać umowy o pracę bez wypowiedzenia. Jednak, w niektórych przypadkach pracodawca ma prawo rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia jeśli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:
a) dłużej niż 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,
b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące - w przypadku gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy.

Źródło: Art. 41 i 53(1) Kodeksu pracy z 1974 r.

 

Przepisy dot. niezdolności do pracy

  • Kodeks pracy z 1974r., nowelizowany w 2013 / Labour code 1974, last amended in 2013
  • Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dn 25 czerwca 1999 / Social Insurance Benefits in case of Sickness and Maternity Act 1999
Loading...